Impressie van één van de wedstrijden uit La Rochelle.

Honkbal

Admirals voor derde keer winnaar van CBLE

Admirals voor derde keer winnaar van CBLE

210816_cble

La Rochelle Admirals is voor de derde keer in de historie van de Collegiate Baseball League Europe (CBLE) winnaar geworden van de hoogaangeschreven Europese zomercompetitie. Na titels in 2013 en 2014 werd op Sportpark De Slotbosse Toren in Oosterhout in de finale de gedoodverfde favoriet Sant Boi Falcons verslagen. West Division Manager Jan van der Sande, East Division Manager Ed Kempen en teammanager Noortje Godefroy schreven speciaal voor de Honkbalsite een terugblik op drie weken honkbal, die zo’n honderdtwintig honkballers door zes verschillende landen bracht.

Maandag 10 juli was de dag dat de CBLE Tour voor het derde opeenvolgende jaar door Europa trok. Na de start in 2014 met een enkele bus, moest een jaar later al gebruik worden gemaakt van een dubbeldekker. Toen met ruim tachtig man aan boord. Deze derde trip gaf weer een grote verandering teweeg. Wat verleden jaar niet lukte, twee gelijktijdige trips, kon ditmaal wel worden uitgevoerd.

Er kwam een West-Divisie. Plaatsen die werden bezocht, waren Londen, La Rochelle en Sant Boi. Daarnaast kwam er een Oost-Divisie waarbij de plaatsen Wenen, Praag en Amsterdam werden aangedaan. In beide bussen zaten circa zestig personen. Er werden zes teams geformeerd verspreid over de beide divisies. Na ruim twee weken zouden alle teams naar Oosterhout komen voor een week lang finalewedstrijden met uiteindelijk op vrijdag 29 juli de beste twee teams tegenover elkaar in de finale.

Alle teams hadden een naam gekregen, die gelinkt was aan de plaatsen waar werd gespeeld. In het Oosten waren dat de Vienna Emperors, de Prague Dragons en de Amsterdam Bombers. Aan de andere kant waren de London Cavaliers, La Rochelle Admirals en de Sant Boi Falcons.

De spelers betaalden € 825 voor de Oostelijke trip en € 950 voor de andere route. Hiermee werden alle kosten van vervoer, overnachtingen en driemaal daags een maaltijd betaald. Daarbij kreeg iedereen een uit- en een thuisshirt samen met een bijbehorende cap. De shirts waren voorzien van naam en gewenste rugnummer. Zelf dienden de spelers een witte broek mee te brengen en hun persoonlijke honkbal equipment. Ballen en knuppels werden door de organisatie geregeld. Wel diende iedereen zich op de dag van vertrek of in Oosterhout of in de eerste speelstad te melden. Ook de terugreis was hun eigen verantwoordelijkheid en voor hun eigen kosten.

Impressie van één van de wedstrijden uit La Rochelle.

Impressie van één van de wedstrijden uit La Rochelle.
Foto: © Serge Meijer

Opnieuw hadden veel Amerikanen en Canadezen zich aangemeld. Een aantal hadden eerdere trips meegemaakt en velen waren op de enthousiaste verhalen van teruggekeerde kennissen afgekomen. Dit jaar konden we ook een aantal Zweden (waarvan we er een aantal opnieuw zullen zien tijdens het komende EK te Hoofddorp), Fransen, Belgen, één Tsjech, één Sloveen en natuurlijk ook veel Nederlanders begroeten. Deze laatsten speelden vooral Overgangsklasse of kwamen in de vaderlandse Rookie League uit.

Vanaf het eerste jaar probeerden wij zoveel mogelijk nationaliteiten over de teams te verdelen, maar ditmaal waren er een aantal coaches die met een compleet team kwamen. Bij de start hadden we zes teams met elk zo’n veertien spelers. We konden nog wel wat pitchers gebruiken en plaatsten nog een laatste oproep voor invulling, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op.

WEST-route

LONDEN

Maandagmorgen vroeg om 07.00 uur vertrok de ene bus richting Londen. We moesten om 11.00 uur de Ferry in Calais halen voor de overtocht. Dat lukte gemakkelijk. In Dover zouden we dan om half een van boord gaan en zonder problemen rond twee uur in het hotel zijn. Na het inchecken bestond er dan een mogelijkheid in het programma om Londen in te gaan.

Dit liep geheel anders. Vlak voor het binnengaan in de haven van Dover, we zaten al in de bus, werd iedereen weer gesommeerd terug te keren naar de bovenste verdieping. Er waren grote problemen in de machinekamer. Dit verstoorde ons gehele eerste dagprogramma want de reparatie duurde ruim vijf uur. Dit betekende ook dat we in Londen in de avondspits terecht kwamen. Ook daar stonden we lang stil om uiteindelijk rond acht uur ’s avonds in het hotel aan te komen. Van sightseeing kwam dus niets meer terecht.

We kregen ook te horen dat de weersverwachting voor de andere dag volop regen aangaf. Die dinsdag begonnen we om 10.00 uur vol goede moed aan de eerste wedstrijd. Regelmatig moesten we vanwege de regen stoppen. Na ruim twee uur hadden we eindelijk een geldige wedstrijd. Zij het dat er slechts 3 ½ inning (onze wedstrijden bestaan uit 7 innings) gespeeld was. Totaal lag de wedstrijd 39 minuten stil. Het had geen zin de andere twee wedstrijden nog te spelen en deze werden dan ook verschoven naar de volgende locaties. Het gemiste shoppen in Londen van een dag eerder werd nu door de liefhebbers ingehaald.
De tweede dag waren we wel in staat om het gehele programma van drie wedstrijden af te werken.

In Farnham Park eindigden we na vier wedstrijden met de volgende stand:

Falcons 2-4
Admirals 3-4
Cavaliers 3-0

LA ROCHELLE

We vertrokken vanuit Dover met de nachtboot. Er was grote controle. Eerst van de Engelsen en vervolgens door de Fransen voordat we aan boord konden gaan. Ditmaal een probleemloze overtocht. Vlak na aankomst werd onze chauffeur Klaus afgelost en gingen we met Ramon verder. De aankomst in Zuid-Frankrijk was voor velen van ons een vernieuwde kennismaking met hotel La Fayette op slechts een kleine 500 meter afstand van het honkbalveld in dat prachtige kustplaatsje. Het was er ruim 30 graden dus waren we het koude, regenachtige Engeland snel vergeten. We kwamen aan op Quatorze Juillet (14 juli), de Nationale feestdag van de Fransen. Ditmaal werd deze dag volkomen overschaduwd door de grote aanslag in Nice.

Evenals verleden jaar gingen we ’s avonds met de gehele groep in honkbaloutfit flyeren om de mensen te attenderen op onze aanwezigheid. Het eindpunt was Café Le Dock. De eigenaar van dit etablissement is één van de sponsoren van de honkbalclub Le Boucaniers, onze thuisbasis voor de komende drie dagen. Een prachtige groepsfoto completeerde deze dag.

Door het schitterende weer waren wij in staat om zeven wedstrijden te spelen hiermee ook één van de gecancelde wedstrijden uit de UK in te halen. Evenals de eerste dagen van de trip ontmoetten wij een aantal ouderparen uit de VS die hun zoons volgden op onze trip. Spencer Rosenbohm’s moeder legde alles in een scoreboek vast en mistte geen enkele actie of pitch. De vaders die er bij waren, lieten zich regelmatig horen hiermee hun zonen steunend.

De organiserende club is een parel voor de Franse bond. Ditmaal werd voor het eerst een ALL-STAR game gespeeld en La Rochelle had zich voor dit plan aangemeld en daarna ook toegewezen gekregen. Er kwamen zo’n achthonderd mensen op af en die zorgden voor een goede sfeer. Het ging tussen het Franse team en buitenlanders spelend in de competitie aldaar. Via een stoet Harley Davidsons werden de spelers één voor één het veld opgereden. Onze beide Nederlandse umpires mochten meehelpen deze wedstrijd te leiden. Voorafgaand was er een homerun derby.

Eind 2013 was het La Rochelle, bij monde van president Pascal Regnier, die het idee van CBLE founder Jan Maarten Kops als eerste omarmde. Wij waren dan ook blij dat we bij het vijfjarig bestaan van de CBLE hem namens onze organisatie een knuppel met inscriptie van dat heugelijke feit konden overhandigen. Het cadeau werd duidelijk enorm gewaardeerd.

Bij vertrek naar Sant Boi hadden we de volgende tussenstand na elf wedstrijden:

Falcons 7-12
Admirals 8- 6
Cavaliers 7- 4

SANT BOI (BARCELONA)

Impressie van één van de wedstrijden uit Sant Boi.

Impressie van één van de wedstrijden uit Sant Boi.
Foto: © Serge Meijer

Omdat we veel problemen aan de Frans-Spaanse grens verwachtten vanwege de recente aanslagen, vertrokken we ’s avonds om 21.00 uur. Men had ons verteld van de intensieve controles van alles dat die grens over wilde. Toen wij ’s nachts dat punt bereikten, was er niets aan de hand en behoefden we zelfs niet te stoppen en konden zo doorrijden. Dat gaf bij aankomst in Viladecans bij het IBIS hotel een enorm probleem, want bij aankomst ’s ochtends om 8 uur kregen wij te horen dat de kamers niet eerder dan rond het middaguur tot onze beschikking zouden komen. De McDonalds naast het hotel leek een goede tussenstop, maar die ging pas om 09.00 uur open en daar drie uur rond toeven is ook voor de meest fanatieke fans van die fastfoodketen een te grote opgave. Velen bleven dan ook, na akkoord van de buschauffeur, in ons luxe voertuig achter en probeerden de tijd slapend door te komen. Na het inchecken maakten velen ’s middags gebruik van het openbaar vervoer. Een bus die voor het hotel een halte had, bracht hen voor een paar centen naar Barcelona.

Op dinsdag 19 juli ging dan om 11.00 ’s ochtends op het schitterende veld van Sant Boi wedstrijd 12 van start. De begeleiding zorgde voor verkoeling. We hadden een auto tot onze beschikking gekregen en konden bij een nabij gelegen supermercado genoeg water (dikwijls zo’n 80 literflessen tegelijk) en daarbij ook watermeloenen aanschaffen. Een versnapering die zeer gewaardeerd werd. We vermaakten ons enorm de drie dagen die we daar doorbrachten. De dames van de club zorgden dagelijks voor twee zeer goede maaltijden en de omstandigheden waren, alhoewel warm, ideaal om de resterende zeven wedstrijden (waaronder één gecancelde uit de UK) te spelen.

De Sant Boi Falcons staken er met kop en schouders bovenuit. Hun ’thuisvoordeel’ versterkte de koppositie en zij gingen dan ook als de grote kanshebbers de finaleweek in Oosterhout in. Evenals in La Rochelle mochten wij ook een cadeau achterlaten bij onze Spaanse gastheren. Ook zij waren eind 2013 snel bereid hun terrein en opstallen beschikbaar te stellen voor onze toer. Deze derde keer konden wij Marc Carrillo Viñuales dan ook verblijden met een knuppel met inscriptie. Deze kreeg direct een mooie plaats in hun Sala de Trofeo. ’s Avonds om 21.00 uur vertrokken we, ondertussen met twee chauffeurs, op weg naar ons eigen land. De verwachting was dat de reis zo’n zeventien uur zou duren. Het werden er trouwens negentien. Totaal legden we ruim 3.800 kilometers af in deze twee weken.

Na achttien wedstrijden was de tussenstand als volgt:

Falcons 12-19
Admirals 12-11
Cavaliers 12- 6

De Falcons waren terecht op de eerste plaats van de West Division terecht gekomen. Ondanks dat wij de andere drie teams niet aan het werk hadden gezien, gingen we er toch vanuit dat zij de grootste kanshebber voor de eindzege zouden zijn. Er werd, door alle coaches, een ALL-STAR team geformeerd maar zij verzochten de organisatie vriendelijk om geen wedstrijd te laten spelen. Zij wilden hun pitchers sparen voor de finaleweek. Hun verzoek werd ingewilligd.

De line-up van het ALL-STAR team was als volgt:

Pitchers (5): Nikko Pablo (Falcons), Brandyn Vogtsberger (F), Stewart Rich (F), Hugo ter Steege (F) en Addison Rospert (Admirals).
Catchers (2): Haydon Friesen (Admirals) en Jake M. Fedorczyk (Falcons).
Position players (7): James Holler (Falcons), Brandon Snow (F), Spencer Rosenbohm (Admirals), Alexander Lorenzo (A), Forrest Crawford (Cavaliers), Darryl Williams (C) en Sylvain Perrin (C).

Het was logisch dat de coaches een grote voorkeur voor spelers van het team van de Falcons hadden. Zeven van de veertien kwamen uit die sterke formatie.

EAST-route

WENEN

Maandagmorgen vlak nadat de West-route was vertrokken, ging de East-route op weg naar Oostenrijk. De planning was dat we rond 7 uur ’s avonds in Wenen aan zouden komen. Helaas was de inschatting niet helemaal in overeenstemming met de werkelijkheid. Wel werden tijdens deze reis de eerste vriendschappen al gesloten. Uiteindelijk kwamen we ruim na middernacht uur aan en konden we rond twee uur pas naar onze kamers. Hoewel het inchecken probleemloos ging, bleek het hotel een foutje te hebben gemaakt en kwamen we een kamer te kort. Pas de volgende dag kon dit probleem worden opgelost.
Na een kleine vijf uurtjes slaap werden de shirts en caps uitgedeeld en kon het toernooi beginnen. Het veld vinden daarna was in eerste instantie niet gemakkelijk, het lag namelijk bijna midden in het prachtige Prater park. Het weer was iets minder dan we verwacht hadden, maar op de openingsdag konden beide wedstrijden worden gespeeld. De volgende dagen hadden we minder geluk met het weer. Wel zagen we dat de teams redelijk gelijkwaardig waren. De jonkies (gasten van 16 en 17 jaar) die mee waren, verrasten ons. Ze deden niet onder voor de al meer ervaren spelers.

Door de hulp van drie super Japanners van Vienna Wanderers, die het veld op een geweldige manier, keihard werkend telkens in orde maakten, konden er toch nog vier van de zes ontmoetingen worden gespeeld. Waarbij gezegd moet worden dat de laatste dag de spelers niet in de dug-outs konden zitten omdat die volledig onder water stonden. Tussen de wedstrijden door en ’s avonds was er voldoende mogelijkheid om Wenen te bekijken omdat het hotel vrijwel in het centrum lag en daardoor was alles te voet bereikbaar.

Bij vertrek vanuit Oostenrijk hadden we de onderstaande tussenstand.

Emperors  3-5
Dragons  2-2
Bombers  3-1

PRAAG

Na de laatste wedstrijd in Oostenrijk reden we direct na het diner richting Tsjechië waar we in twee hotels in de hoofdstad ondergebracht werden. De reis verliep vrijwel probleemloos, op een omweg en file na dan. Midden in de nacht werden we door Michal Hanus gastvrij ontvangen en die begeleidde ons naar onze prima hotels, waar we zonder problemen konden inchecken. Het weer in Praag was gelukkig beter dan in Wenen, zodat we al één van de twee inhaalwedstrijden konden spelen. Logistiek was het overigens een hele toer om de teams vanuit de beide verblijven naar het veld van de Titans te brengen.

De volgende dag kwam de founder van de CBLE, Jan Maarten Kops, met zijn gezin naar Praag om de verrichtingen van de EAST-route te bekijken en verder met de organisatie te helpen. Tijdens een wedstrijd waarin het voortdurend regende, maakten onze drie umpires het veld prima in orde zodat er verder gespeeld kon worden. Goed teamwork. Alle teams gaven op het veld elkaar weinig toe en opnieuw was daardoor de onderlinge sterkte praktisch gelijk.

Helaas moesten we wel twee keer naar het ziekenhuis. De eerste keer door een comebacker op het sleutelbeen van Dragons pitcher Frey Doodeman. Gelukkig was er niets gebroken en kon hij later in Amsterdam weer meespelen. De tweede keer was het zeer ongelukkig voor Bombers speler Gilian van Lith. Een tegenstander stond geheel zonder opzet met zijn spikes op Gilian’s hand die daardoor gehecht moest worden. Het Utrechtse slachtoffer kon hierdoor helaas niet meer meedoen met het toernooi maar bewonderenswaardig was wel dat hij tot het laatst toe bij het team bleef. De laatste dag had iedereen de gelegenheid om de Gouden stad, zoals Praag genoemd wordt, te bekijken.
’s Avonds vertrokken we namelijk pas om 19.00 uur uur terug naar ons eigen land. Het inchecken was in een hotel in Uithoorn waarna de dagen erna in Amsterdam verder gespeeld zou worden.

Tussenstand na Wenen en Praag:

Emperors 7-8
Dragons 7-7
Bombers 8-7

AMSTERDAM

Op de dag van aankomst arriveerden we in de ochtenduren en waren er geen wedstrijden gepland op deze dag. Sommige spelers kozen ervoor om hun slaap in te halen in de heerlijk verkoelde hotelkamers en sommige bikkels gingen onze prachtige hoofdstad verkennen.  Voor het tweede jaar op rij werden we gastvrij onthaald in het huis van de Pirates, de kersverse Europese kampioen. De afstand tussen ons hotel in Uithoorn en het veld van Pirates was helaas niet te voet of per fiets te overbruggen, dus werden er drie busjes geregeld om de spelers elke dag heen en weer te brengen. Nog vermoeid van de reis van Praag naar Wenen werden we op de eerste speeldag verwelkomd door een heerlijk brandend Nederlands zonnetje. Wat een warm welkom in ons vertrouwde thuisland! Dat hadden we eerder deze reis nog niet zo meegemaakt.

De wedstrijden gingen op het prachtige hoofdklasseveld van start en er werd flink gestreden onderling met een zinderend spannende walk-off win voor de Emperors tegen de Bombers op donderdag. Voor het publiek was het smullen geblazen. Zij waren naar de hoofdstad afgereisd om hun zoons, neven en/of  vriendjes te zien spelen. De lunch en het avondeten waren zeer goed verzorgd door onze Amsterdamse vrienden van Pirates en hier hebben we allen dankbaar gebruik van gemaakt.

Uiteraard was het de week van de Haarlemse Honkbalweek en dat mochten onze buitenlandse vrienden niet missen. Met de busjes werden een aantal spelers voor de wedstrijd Nederland-Australië heen en weer gebracht. De dagen hierna liepen veel van hen in merchandise van ons onaantastbare Kingdom of the Netherlands rond, mooi! Helaas waren de armen van de pitchers zodanig vermoeid, dat de laatste wedstrijd in Amsterdam niet is gespeeld om blessures te voorkomen. De Emperors kregen hierdoor twee punten in mindering.

Er werd op deze vrijdagavond nog een heerlijk avondmaal genuttigd en na enige gezellige wachttijd kon de kortste terugreis starten naar het vertrouwde Oosterhout. Ook bij Pirates konden wij met een knuppel met inscriptie onze dank uitdrukken voordat we vertrokken.

In de East Division waren er zeventien wedstrijden gespeeld die de onderstaande stand opleverden:

Dragons 11-11
Bombers 12-11
Emperors 11-10*
*Omdat laatstgenoemde geen team op de been kon brengen, ging de laatste wedstrijd tegen de Dragons niet door en kregen zij 2 punten in mindering.

OOSTERHOUT

Impressie van één van de wedstrijden uit Oosterhout

Impressie van één van de wedstrijden uit Oosterhout.
Foto: © Joey Meijer

Doordat er geen ALL-STAR wedstrijd gespeeld werd, was iedereen het gehele weekend vrij. Allerlei trips werden georganiseerd. Maandag 25 juli ging het toernooi weer verder met de finales. We begonnen op maandagmiddag om kwart voor twee aan de 36e partij. Voor de eerste drie dagen van de finaleweek stonden er telkens drie wedstrijden geprogrammeerd. Het systeem zat dusdanig in elkaar dat alle ploegen nog een kans hadden in de finale te komen. De beide nummers 1, Falcons en Dragons, hadden in een best-of-three series natuurlijk de kortste weg naar de finale voor de boeg.

Er waren ook drie wedstrijden nodig tussen die beide koplopers want de stand was na twee ontmoetingen gelijk. Falcons toonden zich echter te sterk op woensdagavond bij de derde wedstrijd en bereikte hierdoor de eindstrijd. Een dag later waren zij vrij, dus konden zij op hun gemak kijken wie de tegenstander zou worden. Dat werden uiteindelijk de Admirals. Met een schitterende eindsprint wisten zij viermaal op rij te winnen en werden daardoor de onverwachte andere finalist. Vooral hun laatste zege met 1-0 op één van de favorieten, de Dragons, was van hoge kwaliteit.

In de strijd om de plaatsen drie tot en met zes kwamen ineens de Cavaliers opzetten. Via zeges op het juiste moment legden zij beslag op de derde plaats. Dit betekende dat ongeacht de uitslag van de finale de drie teams van de West Route de bovenste drie plaatsen van het eindklassement zouden innemen.

Om zes uur ’s avonds, vrijdag 29 juli, stond de finale gepland. De ploegen waren elkaar al zes keer eerder tegengekomen. De Falcons hadden er vier gewonnen, één wedstrijd was in een 3-3 gelijkspel geëindigd. Niet alleen door deze resultaten, maar gelet op alle gespeelde wedstrijden waren de Admirals natuurlijk de underdog. Frappant was dat in de voorgaande vier CBLE jaren we dezelfde finale hadden. Stand na vier edities 2-2.

De Admirals namen een 1-0 voorsprong in de tweede inning en hielden de Falcons lang van scoren af. In de vijfde slagbeurt kwamen deze echter toch op gelijke hoogte. Het was een onverdiend punt want de groenwitten maakten drie fouten waardoor de 1-1 op het bord kwam. Een inning later maakten zij dit direct weer goed. Goed slagwerk en een vrije loop leverden drie runs op en leken de favorieten geslagen.

De Falcons sloegen slechts vier hits, voegden nog een run in de negende beurt aan hun totaal toe maar dat hadden de Admirals ook gedaan. Even na acht uur konden de spelers van coaches Jay Hemond en Rob Ushy juichend elkaar in de armen springen. De gedoodverfde winnaar was met 5-2 verslagen. In het kamp van de Falcons heerste duidelijk grote teleurstelling. Zij hadden het gehele toernooi gedomineerd maar moesten hun meerdere erkennen op het moment dat het er op aan kwam. De Admirals wonnen echter alle vijf hun wedstrijden in de finaleweek en waren daardoor de terechte winnaar. Zij piekten op het juiste moment.

Eindstand:

1. La Rochelle Admirals
2, Sant Boi Falcons
3. London Cavaliers
4. Praha Dragons
5. Vienna Emperors
6. Amsterdam Bombers

Er waren ook persoonlijke prijzen:

CBLE 2K16 awards:

MVP: Addisson Rospert (USA) – La Rochelle Admirals
Best Hitter: Matic Lešnak (Slovenië) – Vienna Emperors
Best Pitcher: Brandyn Vogtsberger (USA) – Sant Boi Falcons

Zo kwam er na bijna drie weken een einde aan de derde trip die de CBLE organiseerde. Het totaal werd afgesloten met een barbecue voor spelers, coaches en medewerkers. Twee routes trokken er door Europa. Dat bracht vooraf heel veel werk teweeg. Totaal waren er tien verschillende nationaliteiten in de zes teams. Ook het vinden van staff en begeleiding voor de ploegen was tijdrovend. Maar we kunnen trots zijn op wat er dit jaar opnieuw gepresteerd is.

We kregen bezoek in Oosterhout van zowel Bart Volkerijk als Gijs Selderijk en zij, als KNBSB mensen, hebben met hun eigen ogen kunnen zien wat de CBLE, maar ook de BATC (Battle at the Castle) teweeg brengt. Zowel op honkbal- als softbalgebied. Ruim tweehonderd spelers in de leeftijdsgroepen van 11 tot en met 23 waren druk in de weer hun sporten uit te dragen. De vele toeschouwers bewezen met hun grote opkomst het gelijk aan hun kant te hebben. Er was volop te genieten op het gehele complex van de Twins.

Het zal niet lang meer duren voordat we weer bij elkaar komen. Natuurlijk moet er geëvalueerd worden, maar gelet op de vele enthousiaste reacties van spelers en coaches zullen we beslist in 2017 opnieuw op pad gaan. Er liggen ook verschillende uitnodigingen om langs te komen.

www.cble.org
www.batcbaseball.eu

Oosterhout, augustus 2016.
EK, NG en JvdS.

Advertentie SSK

Laatste honkbalnieuws

Laatste softbalnieuws

Meer in Honkbal