De Nederlandse selectie tijdens de sluitingsceremonie.

Japan heeft vandaag de titel geprolongeerd tijdens het wereldkampioenschap dameshonkbal. De nummer één van de wereld versloeg op het splinternieuwe Dream Park in Gijan-City (Zuid-Korea) in de eindstrijd Canada met 10-0 om de vijfde wereldtitel op rij op te eisen. Daarmee is een eind gekomen aan het WK, dat dit jaar kon rekenen op een recordaantal deelnemers. Nederland eindigde dit toernooi op een negende plaats. Manager Eddie Dix blikt tevreden terug op de prestaties van zijn ploeg de afgelopen week: “We kunnen concluderen dat we echt de weg naar boven zijn ingeslagen”.

De nationale ploeg van Japan bleef vandaag ook in de WK-finale ongeslagen. Met de Nederlandse scorer Feiko Drost als één van de officials was Japan ook in de eindstrijd tegen Canada oppermachting. De Canadese slagploeg kwam in de 10-0 nederlaag niet verder dan twee hits, waarmee de nummer één van de wereld de serie opeenvolgende WK-overwinningen sinds 2012 uitbreidde tot twintig. Nadat Japan in de eerste twee edities van het WK nog tweede werd, won het land alle vijf de daaropvolgende wereldkampioenschappen in 2008, 2010, 2012, 2014 en nu ook in 2016. Japan kreeg dit toernooi in slechts twee van de zeven wedstrijden punten tegen. De titelverdediger scoorde 81 runs en kreeg er vier tegen.

Eddie Dix: “Er had voor ons veel meer in gezeten”.

De finale tussen Japan en Canada, de nummer vier van de wereld, zorgde voor de Nederlandse speelsters voor een zure nasmaak van het succesvol verlopen WK. Want juist bij deze twee teams was Oranje ingedeeld in de eerste ronde. “Daardoor baal ik nog meer van onze poule-indeling”, licht manager Eddie Dix op de slotdag van het WK toe. “Er had voor ons veel meer in gezeten als we een gunstige indeling hadden gehad.” Met name tegen Zuid-Korea en Chinese Taipei, die op respectievelijk de zesde en vierde plaats eindigden, had Dix graag willen spelen. “Want ik ben van mening dat wij echt beter zijn. Toch eindigen zij allebei boven ons.
Net als Cuba, die we hebben laten ontsnappen. Ook die wedstrijd waren we beter en sterker. We hadden hier meer wedstrijden kunnen winnen en hoger kunnen eindigen. Dat is ook de andere landen opgevallen. We worden overladen met complimenten over ons spel en inzet.
Niet voor niets worden tegen ons de beste pitchers ingezet.”

Volle buit

Toch heeft Dix volop kunnen genieten van het spel van zijn team, dat op de slotdagen van de verliezersronde de volle buit wist binnen te halen en daarmee de negende plaats in het eindklassement in de wacht kon slepen. “Tegen Hong Kong en Pakistan hebben we weer goed spel laten zien”, blikt Dix nog eenmaal terug. “Verdedigend hebben we de draad en het vertrouwen opgepakt en de tegenstanders weinig mogelijkheden gegeven om ons onder druk te zetten.”

In de wedstrijden tegen Hong Kong en Pakistan werd ook de potentie duidelijk van het Nederlands team, dat in drie eerdere wereldkampioenschappen niet verder was gekomen dan één overwinning. Dix: “De win tegen Hong Kong heeft ons goed gedaan, omdat we in die wedstrijd overduidelijk de dominante partij waren. Er was de hele wedstrijd geen sprake van dat Hong Kong enige kans maakte op de winst. Dat is mooi om te zien en dat geeft aan dat we echt aan het groeien zijn. De wedstrijd tegen Pakistan begonnen we door onderschatting te slap. Maar nadat we de koppen bij elkaar hadden gestoken, hebben we de wedstrijd vakkundig afgemaakt. Ook dat laat onze groei zien. Tijdens de wedstrijd kunnen we opschakelen en het duel vroegtijdig afmaken”.

Aanvallende injectie

De sluitingsceremonie van het zevende wereldkampioenschap.

Niet alleen verdedigend, maar ook aanvallend was het Nederlands team dit toernooi gegroeid. Een belangrijk aandeel daarbij was weggelegd voor de pas zestienjarige Sascha Egas (.500), die dit WK goed was voor negen hits. Daarmee eindigde ze in het klassement op een vijfde plaats achter drie Amerikaanse speelsters en één Japanse. Egas sloeg dit WK de meeste tweehonkslagen (2) en leidde met Tamara Holmes uit de Verenigde Staten in het aantal binnengeslagen punten (13). Ook Bianca Mooi (.316) en Marije Filius (.313) waren aanvallend van enorme waarde. Tijdens de sluitingsceremonie mochten bovendien internationals Famke Gildemacher en Esther Maliepaard een individuele prijs in ontvangst nemen. “Aan slag hebben we een grote stap voorwaarts gemaakt”, zag ook Dix. “Waar we ons in voorgaande WK’s moeilijk aan konden passen aan de verschillende type pitchers, ging dat nu veel beter. Dat was ook te zien in de uitslag tegen bijvoorbeeld een team als Canada.”

Vol trots

Direct na de met 10-0 door Japan gewonnen finale woonde de Nederlandse ploeg vandaag in uniform de sluitingsceremonie van de zevende editie van het wereldkampioenschap bij. Morgenochtend (Japanse tijd) vliegt de selectie terug naar Nederland waar de speelsters mandagavond om 22.15 uur met vlucht LH1002 landen op Schiphol. “We kunnen vol trots terugkijken op een bijzonder goed toernooi waar we heel veel hebben geleerd. We kunnen concluderen dat we echt de weg naar boven zijn ingeslagen. Ook de jonge talenten hebben het waanzinnig goed gedaan en het was prachtig om te zien hoe de speelsters elkaar steunden en hielpen. Ik kan dan ook niet anders dan supertrots zijn op het volledige team inclusief de staf”, aldus Dix.

Ook hoofd van de delegatie Ivette van Putten blikt tevreden terug. Voor haar was het inmiddels haar vierde WK. “Het was echt een supertoernooi. De banden met de andere landen zijn verder versterkt”. Zo heeft het Nederlands team van India een uitnodiging ontvangen voor deelname aan een toernooi en heeft de nationale ploeg van Pakistan de wens uitgesproken om naar Nederland af te reizen voor vriendschappelijke wedstrijden.