Eva Voortman poseert voor een foto met Minamo Head Coach Kasumi Mizoe
(Foto: Ogaki Minamo Softball Club)

Tekst: Rob Spierenburg
Bron: Haarlems Dagblad, 30 januari 2018

Amsterdam  – In veel sportdisciplines zijn de Oranjevrouwen de mannen voorbij gestreefd. Voetbalsters, handbalsters en volleybalsters durven zich in de favorietenrol te manoeuvreren en maken die regelmatig waar.

Ook het Nederlands softbalteam steekt de ambitie niet onder stoelen of banken. De focus is volledig gericht op het uitkomen op de Olympische Spelen van 2020 in Tokyo. Een loodzware uitdaging aangezien het toernooi slechts plaats biedt aan zes landen.

Nederland bekleedt momenteel de zevende positie op de wereldranglijst. Er moeten dus nog stappen worden gemaakt. In Sportcentrum Ookmeer in Amsterdam is dagelijks te zien hoe keihard de meiden van Oranje er tegenaan gaan. In twee dagelijkse loodzware sessies wordt aan alle aspecten gewerkt. In een smalle afgesloten strook van de hal ligt de focus op softbalvaardigheden. In het krachthonk in een ander gedeelte van het enorme complex staat het lichaam centraal.

Zestien van de twintig Oranje meiden (met A-status), wonen inmiddels in Amsterdam. Vier van hen kiezen ervoor om te pendelen. Eva Voortman is één van hen. Haar woonplaats Diemen ligt op een steenworp afstand. Sinds 1 november werkt Voortman zich dagelijks twee maal in het zweet. Alle pitchers gooien hun projectielen vanaf een smalle houten zitbank.

Precies zoals bondscoach Juni Francisca het had bedacht. ,,Alles hier is er op gericht om die meiden uit hun comfortzone te halen’’, zegt hij op een maandagse trainingsmiddag. ,,Nederlandse softbalmeiden komen niet uit achterstandswijken. Ze hoeven zich niet uit de armoe te ontworstelen. Daardoor dreigt een ‘niet kunnen afmaken’ cultuur. Daar werken we hier aan. Omdat in vele sportdisciplines de grootste tegenstander van Nederland, Nederland zélf is.’’

Er wordt geslagen met allerlei soorten knuppels. Hoe onprettiger het ding aanvoelt, hoe beter het is. Het pitcherskanon vuurt de knalgele ballen af met een snelheid van ruim 125 kilometer per uur. Er klinkt applaus als een Oranje-meid de kogel weet te raken. Hier wordt hardheid gekweekt. Weerstand opgeworpen. Aan de gezichten van de softbalsters is te zien dat er van elke seconde wordt genoten.

Voor pitcher Eva Voortman zit de geliefde zelfkastijding er inmiddels op. Op 25 januari vertrok zij naar Japan om eind maart met Ogaki Minamo uit te komen in de ijzersterke Japanse softbalcompetitie. De speelster van Olympia Haarlem kiest niet voor het land van de rijzende zon om er een grote zak met geld op te halen. De vergoeding die zijn in Japan gaat incasseren is vergelijkbaar met de huidige financiële steun die Voortman ontvangt van NOC*NSF.

,,Ik wil in 2020 Olympisch goud halen’’, zegt de 25 jaar oude Diemense. ,,Dan heb je de beste pitcher nodig. Die wil ik in Japan worden.’’ De stap naar de sterkste softbalcompetitie ter wereld nam Voortman op eigen initiatief. ,,Ik heb een filmpje gemaakt van mijn pitching-acties en een cv geschreven. Mijn teammaat bij Olympia Haarlem Tomoko Goda en Harumi Ueda van de KNBSB zorgden dat het in Japan terecht kwam. Ogaki Minamo hapte toe. Ik ben gewoon een beetje brutaal geweest.’’

Afgelopen november werd Voortman door haar nieuwe werkgever uitgenodigd om haar kwaliteiten te komen tonen. ,,Ik kwam op vrijdagochtend aan en moest meteen aan de bak. Met jetlag en al heb ik een training afgewerkt. Puur op adrenaline. Die avond voelde ik al dat het goed zat. Ik ben er zes dagen gebleven.’’

In het team ervoer Eva de enorme discipline die typerend is voor het Japanse softbal. ,,Maar het was veel minder strikt dan ik had gedacht. Het voelde heel prettig. Net als in Nederland zijn ze in Japan heel innovatief bezig. Alles is heel erg op het individu gericht. Dat verraste mij.’’

Dat Voortman komende zomer in Nederland terugkeert met sterk ontwikkelde rugspieren is nu al duidelijk. Daar zorgt het vele buigen richting medespeelsters en coaches voor. ,,Hoe ouder de persoon, hoe dieper je ervoor moet buigen.’’ Ook met de beenspieren komt het wel goed. Minamo heeft een fiets geregeld voor de Nederlandse. ,,Een hele grote fiets voor Japanse begrippen.’’

In haar eerste maand in Japan wordt Eva Voortman vergezeld van Dinet Oosting die bij Minamo voor een trainingsstage werd uitgenodigd. ,,Heel lekker dat wij met zijn tweeën kunnen uitzoeken hoe alles werkt in die nieuwe wereld.’’ In juli keert Voortman terug in Nederland om zich met Oranje voor te bereiden op het WK dat in augustus plaatsvindt in Japan.

Of de pitcher tegen die tijd al een enorme groeispurt heeft doorgemaakt? ,,Als ik mij het komende half jaar staande kan houden in de Japanse competitie, dan zit het wel goed met mij.’’