Aanvoerder Polonius rent over de honken namens Nederland en zal gaan scoren. (Foto: Grega Valancic)

Tekst: Britt van den Elshout

Het Nederlands heren softbalteam heeft op het Europees kampioenschap in Tsjechië een zilveren plak weten te behalen op 30 juni. Een mooie prestatie die ook nog eens de kwalificatie voor het wereldkampioenschap volgend jaar opleverde. Aanvoerder Glennsig Polonius vertelt onder andere over de hoogtepunten van het toernooi.

Polonius heeft jarenlang in de hoofdklasse gehonkbald. Na de geboorte van zijn zoontje besloot hij hiermee te stoppen. Zo’n drie jaar daarna werd hij echter gevraagd voor het heren softbalteam. Polonius stemde in en draait inmiddels al enige tijd mee in het Nederlands team.

Hoe kijk je terug op het EK?
“Het was een mooie ervaring. Ons doel was natuurlijk goud, maar ik heb vrede met de tweede plaats die we behaald hebben. Voor de finale tegen Tsjechië heb ik tegen het team gezegd: we gaan de finale met ons hart spelen en alles geven. We gaan niet voor onszelf spelen, maar puur voor degene die naast je zit. Het maakt dan ook niet wat er gebeurd. Aangezien ik na de wedstrijd ook echt het gevoel had dat de jongens hiernaar hadden geluisterd, heb ik er vrede mee. We hebben alles gegeven.”

Wat was de mooiste wedstrijd?
“Dat is lastig, maar dan toch de wedstrijd die we wonnen tegen Tsjechië. Tegen Denemarken speelden we bijvoorbeeld ook een hele mooie wedstrijd, maar Tsjechië speelt al jaren zonder enig verlies. Zij kennen onze zwakke punten, maar ze wisten niet dat we ons dit jaar echt goed hadden voorbereid. We hadden echt een gameplanning gemaakt in plaats van zomaar wat te doen.”

De voorbereiding was dit jaar dus beter dan andere jaren?
“Ja zeker. De staf is ook wat breder geworden. Zo hebben we iemand erbij die ons mentaal helpt. Eén van de opdrachten was dat we 15 meter hoog moesten klimmen met z’n allen, terwijl veel spelers hoogtevrees hebben. Toch hebben we het allemaal bereikt door elkaar te helpen. Dit heeft er mede voor gezorgd dat we sterker waren dan de afgelopen jaren. Verder hebben we meer oefenwedstrijden gespeeld dan eerst. Daar zie je gewoon het resultaat van.”

Welk moment was voor jou een hoogtepunt?
“Het dubbelspel in de wedstrijd tegen Denemarken. Ik stond op het tweede honk en in de 5e inning werd er een grondbal naar het 3e honk geslagen. De 3e honkman gooide de bal toen naar mij, maar iets langs het honk. Normaal zou je het dubbelspel dan al niet meer kunnen maken. De loper wilde het dubbelspel ook breken en ramde mij omver. Ik weet niet hoe, maar ik heb toch een manier gevonden om uit balans de bal te kunnen vangen en vervolgens te releasen naar het 1e honk. Dat was echt een hele mooie play. Ik lag zelf op de grond en had echt pijn, maar ik hoorde iedereen juichen op de tribune en handengeklap. Het enige jammere is dat ik het niet heb kunnen terugkijken, omdat er op dat moment net een storing was.”

Jullie hebben een wedstrijd gewonnen tegen Tsjechië, waar ging het mis in de finale?
“Ik denk niet dat zij per se te sterk waren. Ze waren ook nerveus aangezien wij de eerste waren die van hen hadden gewonnen in acht jaar. Wij moesten echter die middag een wedstrijd spelen, hadden daarna een halfuur rust en moesten vervolgens de finale spelen. Tsjechië stond al in de finale waardoor zij juist uitgerust waren. Dan heb je wel een voordeel. Het is geen excuus, maar het speelt wel mee. Als de wedstrijd de volgende dag was geweest, zodat we allebei een tijd rust ertussen hadden, dan weet ik zeker dat het een andere wedstrijd was geweest.”

Hoe gaan jullie je voorbereiden op het WK volgend jaar?
“Nog wel nog serieuzer dan we dit jaar hebben gedaan. Een aantal spelers heeft nog nooit een WK gespeeld en dat is toch echt iets anders dan een EK. Iedereen is dus echt gefocust om daar een mooie prestatie neer te zetten. Daarnaast zijn de jongens na dit EK ook extra gemotiveerd.”

Hoe schat je de kansen in?
“Op het vorige WK in 2015 waren we een-na-laatste. Als we nu in de top 10 eindigen, dan heb ik vrede. Dat wordt niet makkelijk, we moeten echt wel keihard aan de bak. Ik heb het namelijk al eens ervaren en er zitten veel sterke landen bij. Australië, Canada en Nieuw-Zeeland zijn met name ontzettend sterk. Op de laatste wereldkampioenschappen zie je deze drie teams steeds in de finale. ”

Heb je nog doelen voor de komende jaren?
“Ik hoop dat we ooit nog een jong oranje krijgen voor het heren softbal. We hebben nu bijvoorbeeld een rookie die 45 jaar is. Dat klinkt heel raar, maar het is wel zo. Bij andere landen zie je dat ze een jongere selectie hebben en dat wil ik ook graag. Zij kunnen dan groeien waardoor de sport ook blijft groeien. Ik zou graag zien dat de jongere heren die de hoofdklasse bij honkbal niet bereiken, gaan softballen. Softbal is ook zeker niet minder dan honkbal. Het slaan is bijvoorbeeld lastiger omdat je veel sneller moet reageren. Daarnaast gaan veel professionele honkballers tegenwoordig ook softballen.”

De laatste vraag, of hij zelf nog wat heeft toe te voegen, beantwoordt Polonius eerst ontkennend. Vlak daarna belt hij echter terug. “Ik wil toch nog zeggen dat ik Bart Volkerijk, directeur van de bond, graag wil bedanken dat hij tijdens onze trainingen en oefenwedstrijden aanwezig was. Ook heeft hij een brief geschreven aan het team waarin hij ons feliciteerde, dat motiveerde ons echt.”

Polonius toont trots de beker voor de tweede plaats aan het team (Foto: Grega Valancic)