Toen de wedstrijden om de Holland Series van vorig seizoen eenmaal voorbij waren, pakte Roger Bernadina (Curaçao Neptunus) direct zijn koffers. Zijn nieuwe honkbalwerkplek was Nicaragua waar hij opnieuw aan de slag ging bij Leones de Léon, een profteam in het oosten van het land.

Hij kreeg daar gezelschap van Jiandido Tromp, afkomstig van de Italiaanse kampioen San Marino en toekomstig ploeggenoot bij Curaçao Neptunus in Rotterdam.
Samen gingen zij aan de slag in de Winter League, zoals die in verschillende Midden-Amerikaanse landen werd verspeeld.

Uitgangspunt van beide heren was toch vooral om vaker en meer met hun sport bezig te zijn. Over de wedstrijden is al eerder uitvoerig op de site gepubliceerd. In dit artikel kijken beide globetrotters terug op hun ervaringen.

Leven in Nicaragua

Met Nicaragua heb je één van de dunstbevolkte landen van Midden-Amerika onder het vergrootglas. Het leven is er niet duur, de architectuur kleurrijk en … honkbal is er de nationale sport.

Het eerste dat opvalt, is dat er in Léon en directe omgeving bijna niet aan voetbal wordt gedaan. Honkbal is daar met afstand sport nummer één.

Hoe is het leven in Nicaragua bevallen? Was het ‘eens maar nooit weer’, of gaan jullie de komende winter weer terug?

Zowel Jiandido als Roger waren heel stellig in hun reactie: “als we na afloop van de competitie in Nederland de kans krijgen om terug te gaan, dan doen we dat direct.”

Wat maakt jullie zo positief?

“Het leven in Léon is goed bevallen, gezellig contact met de inwoners buiten het stadion, volle tribunes met enthousiaste fans en – heel belangrijk – een club die zijn zaakjes in alle opzichten goed voor elkaar had.”

Kunnen jullie iets zeggen over de publieke belangstelling?

“Wij speelden onze thuiswedstrijden in het stadion ‘Estadio Héroes y Martires de Septembre’ van Léon. Een stadion waarin plek is voor ruim 8.000 toeschouwers. Bij de wedstrijden uit de eerste ronde waren er meestal een paar duizend fans op de tribune.”
“Dat veranderde in de tweede ronde, die we begonnen met vijf betrekkelijk kansloze nederlagen. De fans zijn toen als één blok achter ons blijven staan. Toen we daarna met zes achtereenvolgende overwinningen alsnog de finale bereikten, kwamen er niet alleen steeds meer toeschouwers, ze sleepten ons met hun enthousiasme ook over de ‘dode punten’ heen.”

“De finale was een verhaal apart. Voor de beslissende zevende wedstrijd moesten we naar Managua, naar het Dennis Martinez National Stadium; een stadion met ruim 30.000 zitplaatsen. En die waren allemaal bezet. Ook dat was spannend, tot aan de laatste bal.” [Roger maakte de beslissende laatste nul met een vangbal in met midveld – red.] Daarna barstte het feest los.

Voor beide landgenoten was het tijd voor vakantie. Intussen is de competitie in de Nederlandse Hoofdklasse alweer begonnen en op Honkbalsoftbal.tv kun je in de samenvatting van de wedstrijden tegen DSS/Kinheim zien dat ze gelijk in vorm zijn!