Zelfverzekerd en met een grote glimlach staat hij ons te woord. Connor Prins, de 18-jarige pitcher uit Badhoevedorp heeft alle reden tot lachen: de coaches van maar liefst 15 Amerikaanse colleges dingden naar zijn hand. “Het voelt best goed als er zo veel interesse in je is.” Panola College in Texas is de gelukkige en mag zich verheugen op de komst van dit honkbaltalent.
Als vierjarige stond Connor voor het eerst op het honkbalveld, mee met zijn broer Scott. Niet omdat ze uit een honkbalfamilie komen; de buren hadden gezegd ‘is honkbal niet iets voor jullie?’ Het bleek een juiste constatering. Hij vond het geweldig en is nooit meer weggegaan. Zijn talent was niet direct zichtbaar zegt hij zelf: “Ik was vroeger niet de meest talentvolle, maar wel een harde werker. Ballen rapen, veel rennen, gooien, slaan. Ik was lang klein, maar met de groei ging ik ook steeds harder gooien. Op mijn veertiende ging ik naar de Diamonds Honkbal Academy en sindsdien heb ik echt grote stappen gemaakt.”
Heel competitief
“Niets houdt mij tegen”, vervolgt Connor met een twinkeling in zijn ogen. “Ik wil supergraag winnen, ben heel competitief. Wil een slagman koste wat het kost uitgooien.” Daarbij draait het niet alleen om hard gooien – de pitcher van landskampioen L&D Amsterdam behoort inmiddels tot de 90 MPH club: pitchers die boven de 90 mijl per uur gooien, bijna 145 km/uur. “Ik heb een slider die goed werkt. In eerste instantie lijkt het een fastball, maar op het laatste moment draait hij weg. Naar de binnen-of buitenkant. Daarmee gooi ik veel slagmannen uit.”
Mentaal welzijn belangrijk aspect van training Talent Team NL Center
Zijn wil om te winnen, kan soms ook een valkuil zijn. “Soms wil ik te graag, ga ik te snel. Dan ga ik te veel nadenken, wat slecht is voor mijn focus. Ik raak de spots in de slagzone beter wanneer het vanzelf gaat. Wat dat betreft is mijn hoofd af en toe mijn zwakste punt.” Het is een onderdeel waar op het Talent Team NL Centrum, het topsportcentrum waar hij negen keer per week traint met Nederlands grootste talenten, veel aandacht voor is. “Bij het Talent Team is er veel aandacht voor het mentale aspect van topsport. Wie ben ik, hoe verbeter ik mijn zwakke punten. We krijgen training op het vlak van planning, doorzettings- en aanpassingsvermogen, grenzen stellen en weerbaarheid. Ik merk dat dat me helpt, dat ik persoonlijk ben gegroeid. Het blijkt ook wel uniek te zijn dat we daar training in krijgen. Klasgenoten die in een ander topsportprogramma zitten, hebben die training niet. En dat terwijl het mentale aspect juist heel belangrijk is.”
Op weg naar de absolute top
Het zijn lessen die hij meeneemt naar Amerika, als hij in augustus naar Texas verkast. De keuze met zo veel interesse was lastig, maar uiteindelijk toch snel gemaakt. “Ik heb gekeken naar het programma, de school, het team, de locatie, het weer, hoeveel wedstrijden ze spelen en wat zij in mij zien. Ik wil zo veel mogelijk spelen, daarom is Panola College voor mij de beste keuze.” Dan, wat meer bescheiden: “Ik ben blij dat ik de kans krijg. Het is de eerste stap op weg naar mijn grote doel: de absolute top halen in de Major League Baseball. Dat is natuurlijk vrij moeilijk, maar wel waar ik van droom.” Om overzicht te houden op weg naar zijn droom, stelt hij ‘kleine’ doelen. “Waar wil ik over vijf jaar staan, over één jaar, volgende maand. Maar ik stel mezelf ook week- en dagdoelen en dat hoeft niet per se honkbal gerelateerd te zijn. Goed slapen, resultaat op school. Alles om continu progressie te maken.” Komt toch weer die competitiviteit om de hoek kijken en de lach op zijn gezicht. “Een bal perfect gooien, dat is het beste gevoel van de wereld.”
