Het is vandaag precies elf jaar geleden dat Team Kingdom of the Netherlands op 16 oktober 2011 Cuba met 2-1 versloeg in de finale van het WK Honkbal in Panama en zo Wereldkampioen werd. Tijd om eens terug te blikken op dat schitterende toernooi!

De meeste honkbalfans zullen het zich nog wel herinneren. In het verre Panama presteerde Oranje buitengewoon goed tijdens het WK. Overwinningen op onder meer Taiwan, Japan, Team USA en Puerto Rico leverden een tweede plaats op in Groep A. In de tweede ronde werden daar nog eens overwinningen op Zuid-Korea, Australië, Venezuela en Cuba aan toegevoegd. De enige nederlaag van het WK kwam in de eerste ronde tegen Canada (11 innings), maar omdat de Canadezen verloren van Cuba en Australië, volgde er een nieuwe ontmoeting met de Cubanen in de finale.

Regen, regen en nog eens regen

De finale zou om middernacht (Nederlandse tijd) beginnen en alle honkbalfans in Nederland zaten klaar, maar er kwam regen. Veel regen! Zou de wedstrijd nog wel door gaan? De NOS hield ons zo nu en dan op de hoogte, want zij zonden de wedstrijd live uit. Na een urenlang (3 uur en 40 minuten) oponthoud werd er dan toch aan de wedstrijd begonnen. Rob Cordemans was de startende werper voor Oranje en zou beginnen aan de wedstrijd van zijn leven.

Hij hield de, toen nog, ijzersterke Cubaanse slagploeg in 7 1/3 inning op slechts een punt. Dat punt scoorde in de vierde inning, toen Frederich Cepeda kon scoren op de sacrifice fly van Alfredo Despaigne. De ploeg van toenmalig bondscoach Brian Farley bleek mentaal weerbaar en sloeg direct terug in de gelijkmakende vierde slagbeurt. Catcher Sidney de Jong opende de slagbeurt met een vrije loop en schoof op naar het tweede honk op een honkslag van eerste honkman Curt Smith. De Jong scoorde de gelijkmaker op de honkslag van DH Bryan Engelhardt. Na een opofferingsstootslag van zijn broer Sharlon, sloeg derde honkman Jonathan Schoop Smith over de thuisplaat om Oranje op een 2-1 voorsprong te brengen.

Cordebaas

Tegen een lineup met daarin toekomstige Major Leaguers als José Abreu, Yulieski Gourriel, Hector Olivera, Erisbel Arruebarruena en Rusney Castillo stond Cordemans in de eerste zeven innings slechts één honkslag toe. Nadat Rudy Reyes als pinch-hitter met één uit in de achtste inning een tweehonkslag sloeg, werd “Cordebaas” pas vervangen. Zijn vervanger Juan Carlos Sulbaran kreeg direct hulp van Didi Gregorius. De korte stop voorkwam met een geweldige verdedigende actie dat de Cubanen met een honkslag de gelijkmaker scoorden. Niet veel later kwam Sulbaran uit de inning. David Bergman, in de Nederlandse hoofdklasse toch vooral bekend als starter, kreeg van bondscoach Farley de bal met één uit in de negende inning om de wedstrijd in het slot te gooien. Hij schakelde Abreu uit met een vangbal in het linksveld, en gaf een honkslag op aan Michel Enriquez om de gelijkmaker in scoringspositie te brengen.

De spanning was enorm met Hector Olivera aan slag. Olivera raakte de laatste worp van Bergman en even schrokken de kijkers in Nederland, want de line drive leek outfield grass te vinden, maar de bal bleek niet hard genoeg geraakt en eindigde in de handschoen van derde honkman Jonathan Schoop: het Nederlands Koninkrijksteam was wereldkampioen!

Selectie

Dit Koninkrijksteam zette een kroon op een periode met steeds grotere prestaties, die in 2000 in Sidney werd afgetrapt met de eerste overwinning ooit op Cuba op de Olympische Spelen. In 2009 bracht Oranje de honkbalwereld in shock door in de World Baseball Classic de grote Dominicaanse Republiek uit te schakelen en zich te plaatsen voor de tweede ronde. Later volgden uiteraard nog de halve finales in de World Baseball Classic in 2013 en 2017 en groeide het aantal topspelers op het allerhoogste niveau. Zo spelen Didi Gregorius, Jonathan Schoop en Xander Bogaerts – in 2011 wereldkampioen met Oranje – nu in de Major League.

Deze selectie had de perfecte combinatie van jong en oud, ruw talent en sluwheid, Nederland, Aruba en Curaçao en ga zo maar door. De selectie was bovendien erg diep: acht verschillende werpers pakten een win (Cordemans 3, Stuifbergen 2, zes andere werpers 1), Stuifbergen en Bergman pakten beiden zowel wins als saves. Ook aanvallend deed vrijwel elke speler een duit in het zakje: van de belangrijke homeruns van Engelhardt, Sams en MVP Curt Smith tot aan de bases clearing double van Shaldimar Daantji in de 5-2 overwinning op Japan. Deze selectie was dus erg knap in elkaar gezet door technisch directeur Robert Eenhoorn, bondscoach Brian Farley en coaches Steve Janssen, Tjerk Smeets, Wim Martinus en Ben Thijssen. Dit was de volledige selectie, die later geridderd en gehuldigd werd in Haarlem:

Samenvatting

Geniet hieronder nog even mee met de beelden van deze legendarische WK Finale: