Het was toch een wat spannende week voor Maxime van Dalen, deze week in aanloop naar de groepsfase van de WK softbal. Niet vanwege de kwalificatie, want de softbalsters gaan met vertrouwen het veld op, maar door de gedachte aan vorig jaar. “Vorig jaar raakte ik in de week voor het toernooi (EK Softbal in Barcelona, red.) zwaar geblesseerd. Onbewust en ook bewust ben ik daar de afgelopen dagen toch mee bezig geweest, ergens was er wat angst om de trainingen goed door te komen.” En dat is gelukt. Nu kan de blik op het kwalificatietoernooi. Geconcentreerd en vrij van angst.  

“De eerste wedstrijd tegen Cuba is gelijk een cruciale. We moeten meteen op scherp staan. We mogen natuurlijk geen enkel team onderschatten. Ze hebben allemaal een andere speelstijl. Ik houd van de sportbeleving van de Cubaanse softbalsters. Daar ligt ook onze kracht. In de energie, de strijd, het vieren van de successen – ook de kleine. En dat we bij onszelf blijven. Door onze eigen energie te bepalen, worden we niet of minder beïnvloed door anderen.” 

“We hebben een supergoed team. Afgelopen jaar heb ik op de tribune tijdens het EK pas echt goed kunnen zien dat we een formatie met zelfvertrouwen zijn. Een team dat altijd (door)vecht voor een goed resultaat. We zijn als team ook al lang samen. Je leert elkaar dan echt goed kennen, we geven om elkaar. Zowel sporttechnisch als op persoonlijk vlak. We zijn veel met elkaar bezig, dat geeft ons een voorsprong op andere teams. Onze diversiteit maakt daarbij 100% verschil. We hebben veel teambuildingsessies gedaan waarin we inzoomen op persoonlijke sterke punten en valkuilen, en hoe daar -gezamenlijk- mee om te gaan, daarop te reageren. Hoe kan ik van waarde zijn voor het team, ook op een mindere dag? Dat teamproces zetten we tijdens wedstrijden en toernooien op een positieve manier in.” 

Intense week 

Dat ze nu alweer meedraait op het hoogste niveau, was een paar maanden geleden nog een vergezicht. “Ik kon amper nog lopen, durfde niet op één been te springen. Vroeg me af of ik het überhaupt wel ging redden om ooit nog op het veld te staan. Het was fysiek en mentaal zwaar. Ik ben heel erg in mijn eigen proces gebleven, mijn eigen mind set en plan, mezelf niet vergelijken met anderen. In een toernooi werkt dat ook positief voor het team, dan kun je sneller schakelen na een tegenslag. Maar soms realiseer ik me op het veld nog niet echt dat ik weer op die trein zit, weer in de top meedraai.” 

“De kwalificatie voor de finaleronde van het Wereldkampioenschap is 100% zeker haalbaar. Het is belangrijk voor ons om in het hier en nu te blijven, wedstrijd voor wedstrijd te kijken. Als we lekker in de flow komen, krijgen we vleugels. Het wordt een intense week. We willen winnen.”