Jessie van Aalst – representing Team Kingdom of The Netherlands at the Women’s Softball World Cup Finals 2024
Het wordt haar vierde wereldkampioenschap. Haar vijfde als je het WK in 2009 dat ze met U17 speelde, meerekent. De tweede plek die ze daar behaalde is nog altijd ‘een highlight‘ in haar softbal topsportcarrière. De tijd is daar om, na een vierde plek in 2016, een WK-medaille aan het palmares toe te voegen. De kleur? “Ik doe geen kleurvoorspellingen, maar we gaan voor een medaille. Ik denk ook dat dat reëel is.”
Aan het woord is Jessie van Aalst. De 32-jarige alleskunner van Team Kingdom of The Netherlands kijkt uit naar de World Cup Finals in Italië. “Ik vind een toernooi spelen heerlijk. We zitten samen in een bubbel, het enige wat ertoe doet zijn de wedstrijden. We hebben samen één doel en verder is er even niets daarbuiten. Je gaat gewoon. De mindset staat op doorzettingsvermogen: het maakt niet uit wat er gebeurt, we dealen ermee en gaan door. We zijn veerkrachtig genoeg om alles te kunnen handelen.”
‘Ik speel op gevoel’
Veerkracht, het is een van de -mentale- vaardigheden waar het team veel aan heeft gewerkt. Aan vertrouwen ook en hoe met elkaar om te gaan. “We kennen elkaar goed, zijn als team al lang samen maar hebben tegelijkertijd een open cultuur; nieuwe meiden worden snel opgenomen. En dat geldt ook binnen het team. Voor mij is het best een mentale switch geweest om mezelf als één van de pitchers te zien, om te denken ‘ik ben een pitcher die ook in het outfield kan spelen’ in plaats van andersom. Maar ik ben gelijk in het pitching team opgenomen, serieus genomen. Dat geeft vertrouwen.”
Vertrouwen dat ze direct terugbetaalde tijdens de WK voorronde afgelopen zomer, waar ze in de finalewedstrijd als eerste pitcher startte. Lachend, want ook al is ze bedachtzaam in wat ze zegt, de lach is nooit ver weg: “Ik vond het wel spannend. Het overkwam me ook een beetje. Ik had het niet verwacht, maar ik had daardoor ook niets te verliezen. Ik liet het gebeuren. Tijdens wedstrijden wil ik ook niet te veel nadenken over wat er allemaal kan gebeuren, ik speel op gevoel. Net als dat ik voor een wedstrijd niet in scenario’s wil denken, rekenen wat àls? Je hebt er geen invloed op. Je weet niet hoeveel homeruns je gaat slaan, ik kan alleen proberen de bal zo goed mogelijk te raken en om als pitcher zo veel mogelijk slag te gooien.”
Scherpstellen
“Ik heb het gevoel dat iedereen het afgelopen jaar weer is gegroeid, zowel individueel qua skills als in het als team samendoen. We zijn een divers en snel team, spelen heel afwisselend. Zo zijn we sterk in bunten, kort slaan, en kunnen dat snel combineren met ver slaan. Dat maakt het moeilijk voor de tegenstanders. Mijn eigen kracht? Dat ik best wel breed inzetbaar ben. Pitchen, outfield, slaan en als het moet: eerste honk.” Deze brede inzetbaarheid vergt tijdens de wedstrijd ook wat mentale switches, zeker als ze direct van het slaan naar het pitchen moet doorschakelen. “Je moet dan een moment van rust pakken. Dat moet je zelf nemen, want ze geven het niet – op de drie ballen warmgooien na. Zo kun je een beetje het tempo bepalen. Ademhaling is voor mij op zo’n moment heel krachtig, dat doet veel voor je brein. En het werkt direct.”
Het gameplan goed in je hoofd hebben, de routines waar je altijd op kunt terugvallen; ook dat draagt allemaal bij. “In deze laatste weken leven we echt naar het toernooi toe. We praten veel met elkaar, visualiseren de plays, de wedstrijdsituaties, spelen veel intersquad wedstrijden om jezelf scherper te stellen. Ik voel dat we in de flow komen, de focus is daar.” Ze besluit: “En dan is het gewoon gaan, niet te veel nadenken. Als je wint, komt het altijd goed.”
